यदि मन्यसे सुवेदेति दहरमेवापि नूनं त्वं वेत्थ ब्रह्मणो रूपम्

द्वितीयः खण्डः

यदि मन्यसे सुवेदेति दहरमेवापि नूनं त्वं वेत्थ ब्रह्मणो रूपम् ।

यदस्य त्वं यदस्य देवेष्वथ नु मीमांस्यमेव ते ॥ १ ॥

मन्ये विदितं नाहमन्ये सुवेदेति नो न वेदेति वेद च ।

यो नस्तद् वेद तद् वेद नो न वेदेति वेद च ॥ २ ॥

मन्ये विदितं नाहमन्ये सुवेदेति नो न वेदेति वेद च ।

यो नस्तद् वेद तद् वेद नो न वेदेति वेद च ॥ २ ॥

यस्यामतं तस्य मतं मतं यस्य न वेद सः ।

अविज्ञातं विजानतां विज्ञातमविजानताम् ॥ ३ ॥

प्रतिबोधविदितं मतममृतत्वं हि विन्दते ।

आत्मना विन्दते वीर्यं विद्यया विन्दतेऽमृतम् ॥ ४ ॥

इह चेदवेदीदथ सत्यमस्ति न चेदिहावेदीन्महती विनष्टिः ।

भूतेषु भूतेषु विचिन्त्य धीराः प्रेत्यास्माल्लोकादमृता भवन्ति ॥ ५ ॥

इति द्वितीयः खण्डः ॥

॥ इति द्वितीयः खण्डः॥

यं सम्यङ् नैव जानाति कश्चिन्निरवशेषतः ।

सर्वात्मना विजानामीति तु यस्य मतं भवेत् ॥

तस्याज्ञातस्स भगवान् यो नैवं मन्यते सदा ।

ज्ञातस्तस्य तथाऽस्यैव निश्शेषं मननं कृतम् ॥

इति यो मन्यते नास्य मतस्स पुरुषोत्तमः ।

नातिवेद्यो न चावेद्यस्तस्मात् स परमेश्वरः ॥

नेदं जीवस्वरूपं तद् ब्रह्म विष्ण्वाख्यमव्ययम् ।

किन्तु यत्ते समीपस्थमास ते विनियामकम् ॥

तदेव ब्रह्म विदि्ध त्वं विष्ण्वाख्यं परमव्ययम् ।

नियामकं तद्देवानां मर्त्यानां किमुतोत्तमम् ॥

तत्प्रसादं विना जीवे मन्तव्या न प्रवृत्तयः ।

किमु जीवस्य तद्भावो न मन्तव्य इतीर्यते ॥